-
1 ἑῷος
ἑῷος, α, ον, A.Pr.25, etc.; also ος, ον E.Ph. 169 (lyr.), D.H.1.12, dub. in Gem.Calend.p.220 M.: poet. [full] ἑώϊος, [dialect] Ion. and in Hom. [full] ἠοῖος (qq. v.): ( ἕως (A)):—A in or of the morning, πάχνην ἑ. ἥλιος σκεδᾷ the morning rime, A. l. c.;ἑ. φθέγματ' ὀρνίθων S.El.18
, etc.; ἑ. ἀστήρ, = Ἑωσφόρος, E.Fr. 929, cf. Pl.Epigr.15;οὔθ' ἕσπερος οὔθ' ἑ. οὕτω θαυμαστός Arist.EN 1129b28
; ἑ. ἐξαναστῆναι to get up early, E.El. 786.2 eastern,τεῖχος X.HG4.4.9
; τὰ ἑ. eastern parts, Luc.Cont.5; ἐξ ἑῴας (sc. χώρας) Arist.Pr. 946b14;κατὰ τὰς ἑῴας Id.Mu. 394a11
(perh. in the morning).b ἑῴα, ἡ, = Oriens, the Eastern provinces of the Roman Empire,ὁ τὴν ἑῴαν ἐπιτροπεύων Philostr.VS2.1.13
; ἀρχὸς ἑῴας, = Lat. magister militum per Orientem, IG14.1073; ὕπαρχος ἑῴας, = Lat. praefectus praetorio Orientis, AP9.690 (v A. D.).
См. также в других словарях:
εώος — ἐῷος, α, ον και ἑώϊος, ον και ιων. και ομηρ. τ. ἠοῑος, ον (Α) [ἕως ΙΙ] 1. αυτός που γίνεται την αυγή, ο πρωινός, ο εωθινός 2. αυτός που κείται προς την ανατολή, ο ανατολικός 3. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἑῴα η Ανατολή, οι χώρες τής Ανατολής ως επαρχίες… … Dictionary of Greek
